“เล่าเรื่อง เมืองล้านนา” 1 กันยายน 2566

นักข่าวรุ่นเก๋า ”ที่มากด้วยประสบการณ์ เฝ้าติดตามอย่างใกล้ชิด  พร้อมขับเคลื่อนงานข่าวอย่างมีคุณภาพ ออกสู่สังคม ให้ชาวล้านนารับทราบ อย่างทันสถานการณ์

ข่าวสังคมชาวบ้านประจำวันศุกร์ที่ 1 กันยายน 2566 โดยสินในน้ำ​ ✍️….มองไปข้างหน้าเพื่อก่อความหวัง มองไปข้างหลังเพื่อแก้ความผิดถ้าไม่มีความหวังก็เหมือนคนสิ้นคิด ถ้าไม่มีความผิดก็เหมือนไม่ใช่คน ในวันที่ดีที่สุดพระอาทิตย์ก็ยังตกดิน และคืนที่มืดมิด ที่สุดก็ยังมีแสงสว่างในตอนเช้าอยู่ดี ความทุกข์ก็เช่นกัน เดี๋ยวมันก็ผ่านไป ปัญหาจะใหญ่หรือเล็ก บางทีมันไม่ได้อยู่ที่ปัญหา แต่อยู่ที่ว่าช่วงนั้นเราอ่อนแอหรือว่าเข้มแข็งมากกว่ากัน ทางข้างหน้าก็ยังเป็นเรื่องยากเสมอ มีแต่ใจเรานี่แหละที่จะพาเราไป ใจสู้ก็ผ่านได้ ใจท้อแท้ ก็จบกัน ถึงแม้ว่าใจจะท้อแท้ แต่ว่าอย่าท้อถอย เพราะยังไงชีวิตคนเรามันไม่ได้เหมือนแป๊บซี่ ที่จะดีที่สุด.…และจงคิดเสมอว่าไม่มีใครสามารถเปลี่ยนชีวิตของคุณได้ นอกจากตัวของคุณเอง คนอื่นที่ช่วยเหลือคุณ มันก็ได้แค่ระดับหนึ่งไม่มีใครเขาจะมาช่วยคุณได้ตลอดชีวิตเพราะว่าชีวิตใครก็ต้องคนนั้นแหละ ที่ทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลง จงเรียนรู้ที่จะยืนด้วยหนึ่งสมองสองมือสองเท้าของตัวเอง โดยที่ไม่ต้องใช้คนอื่นๆ เป็นไม้เท้าค้ำยันในชีวิต เพราะพวกเขาไม่ได้อยู่กับคุณไปตลอด คุณต้องจำเอาไว้ว่า ตนเป็นที่พึ่งแห่งตน.…มาที่เรื่องของคนแก่ คนเราถ้าจะแก่ ก็จะแก่ที่ขาก่อน เดินๆๆ เดินให้ได้ทุกวัน ธรรมชาติกำหนดให้เท้าเป็นผู้รับใช้ตลอดชีวิต ชีวิตความร่วงโรยจากการแก่ชรา จะเริ่มจากเท้าขึ้นมา จงทำให้ขาทั้งสองของท่านแข็งแรงและคล่องแคล่วว่องไวอยู่เสมอๆ ในขณะที่เราร่วงโรยลงทุกวัน ขาทั้งสองของเราต้องแข็งแรงอยู่ตลอดเวลา เราไม่ควรกังวลไปกับเผ้าผมที่เปลี่ยนเป็นสีดอกเลา ผิวหนังและผิวหน้าที่เหี่ยวย่น….สรุปว่าคนที่มีอายุยืนยาวนั้น การมีกล้ามเนื้อขาที่แข็งแรง ถือเป็นปัจจัยที่สำคัญที่สุด เพราะฉนั้นจงออกกำลังด้วยการเดินทุกวัน หรืออย่างน้อยๆ อาทิตย์ละ 3-4 วันก็ยังดี หากคุณไม่ขยับแข้งขยับขาอะไรเลยสักสองอาทิตย์ ความแข็งแรงของขาคุณจะลดลงไป 10 ปี เพราะว่าได้มีการศึกษาพบว่า ไม่ว่าคนหนุ่มหรือคนแก่ หากไม่เคลื่นไหวตัวเองเลยราวสองสัปดาห์ จะทำให้กล้ามเนื้อขาอ่อนแอลงไปราวหนึ่งในสาม ซึ่งจะเทียบเท่ากับการชราภาพลงไปถึง 20-30 ปี เพราะเมื่อกล้ามเนื้อขาเราอ่อนแอลง การฟื้นตัวจะใช้เวลานานมาก แม้ว่าเราจะพยายามฟื้นฟูร่างกายและออกกำลังกาย ในภายหลังก็ตาม เพราะฉะนั้นพี่น้องจงตั้งหน้าตั้งตาเดินกันต่อไป....ที่น่าสนใจคือ 50 % ของกระดูกและของกล้ามเนื้อ ต่างอยู่ที่ขาทั้งสองของเรา จงอย่าหยุดเดิน ส่วนของข้อต่อและกระดูกที่ใหญ่และแข็งแรงที่สุด อยู่ที่ขาทั้งสอง จงเดินวันละหมื่นก้าว หรือว่าเดินบ่อยๆ กระดูกและกล้ามเนื้อขาที่แข็งแรงและข้อต่อที่ยืดหยุ่นได้ดี เป็นองค์ประกอบที่สำคัญของสามเหลี่ยมดุจเหก ที่ทำหน้าที่รองรับน้ำหนักทั้งหมดของร่างกาย 70 % ของกิจกรรมทางร่างกายและการเผาผลาญพลังงานของร่างกาย ใช้ขาทั้งสองเป็นหลัก ใครรู้บ้างว่าเมื่อเรายังมีอายุน้อย ต้นขาของเรา ไม่ว่าหญิงหรือชาย สามารถจะยกรถยนต์ขนาดเล็กที่หนักได้ถึง 800 กิโลกรัม ขาของเราคือศูนย์กลางของการเคลื่อนไหวของร่างกาย…. ขาทั้งสองของเราประกอบไปด้วย 50 % ของเส้นประสาท 50% ของเส้นโลหิต และ 50 % ของระบบโลหิตที่ไหลเวียนผ่านเท้าทั้งคู่ เท้าทั้งสองจึงเป็นระบบไหลเวียนที่ใหญ่ที่สุด ที่เชื่อมโยงทั้งร่างกายเข้าด้วยกัน จงเดินกันต่อไป เมื่อเท้าทั้งสองแข็งแรง จะทำให้เลือดหมุนเสียนได้ดี และกล้ามเนื้อขาเข็มแข็ง ซึ่งทั้งหมดจะทำให้หัวใจแข็งแรง การชราภาพเริ่มจากเท้าขึ้นไปยังส่วนบนของร่างกาย เมื่อเราแก่ตัวลง ความแม่นยำและความรวดเร็วในการส่งคำสั่งระหว่างสมองกับเท้าทั้งสองจะลดลง ไม่เหมือนตอนที่ยังมีอายุน้อย การเดินที่พี่น้องเดินออกกำลัง ไม่มีคำว่าสายไป แม้คุณจะอายุเกิน 60 ปี ไปแล้ว แม้กำลังขาของเราจะเลื่อมลงตามกาลเวลา แต่การเดินถือเป็นภารกิจตลอดชีวิตของเรา เพราะฉะนั้นจงเดินเพื่อสุขภาพของเรา จะได้แข็งแรง มีอายุยืนยาวไม่เจ็บป่วยให้เป็นภาระของลูกหลานเขา
….สินในน้ำ

….สินในน้ำ