“เล่าเรื่อง เมืองล้านนา” 16 มกราคม 2567

 ข่าว่าวสังคมชาวบ้านประจำวันอังคารที่ 16 มกราคม 2567 โดยสินในน้ำ ✍️….ไม่มีอะไรที่จะต้องย้อนกลับไปแก้ไขเพราะทุกอย่างได้ถูกกำหนดไว้แล้ว ถ้ามองย้อนไปสินที่สูญเสีย ทุกอย่างที่มีความหวัง ความฝัน มันพัง ทุกลมหายใจ เจ็บปวด ทุรานทุราย จุดนั้นไม่ต้องถามถึงความสุข แค่คิดว่าจะทำอย่างไรให้ชีวิตไปต่อได้ ยังแทบมองไม่เห็นทาง สุดท้ายมันก็ผ่านไป ทิ้งไว้แค่บทเรียน ที่เปลี่ยนโลก เปลี่ยนมุมมอง ที่ทำให้คุณแกร่ง เด็ดขาดกับปัญหาและรู้ว่าต้องรับมือกับคนเลวยังไง ถ้าชีวิตไม่เคยผ่านเรื่องที่เลวร้ายที่สุด คุณก็จะไม่รู้เลยว่าจริงๆ แล้วตัวคุณเองนั้นสุดยอดแค่ไหน ถ้าไม่เจอด้วยตัวเอง คงโลกสวยและโง่ไปอีกนาน และไม่ต้องอยากย้อนเวลาไปแก้ไขอะไรทั้งนั้น แค่จำให้ขึ้นใจ แล้วไปต่อให้ได้ก็พอแล้ว….พรุ่งนี้เป็นวันสุดท้ายแล้วสำหรับงานฤดู หนาว จังหวัดเชียงใหม่ ประจำปี 2567 ใครที่ยังไม่ได้เข้ามาเที่ยว วันนี้ก็ยังไม่สายจนเกินเพลในปีนี้ท่านพ่อเมืองเชียงใหม่บอกไม่มีการเก็บค่าผ่านประตู เปิดให้เข้าชมฟรีทั้ง 15 วัน ซึ่งก็เปิดมาแล้ว 13 วัน วันนี้เป็นที่ 14 และพรุ่งนี้สุดท้ายวันที่ 15 แม้ว่างานใกล้จะหมดลง แต่กิจกรรมต่างๆ ยังคงดำเนินไปตามปกติ ไม่ว่าจะเป็นการประกวดพืชผลทางการเกษตร การประกวดรำวง การจำหน่ายสินค้าราคาประหยัด การประกวดร้าน OTOP การประกวดเต้น To Be Numbe r One และการออกสลากกาชาด ที่ได้รับความสนใจจากพี่น้องประชาชนเป็นจำนวนมากโดยในปีนี้จังหวัดจัดเต็มกับรางวัลใหญ่ มีทั้งบ้านพร้อมที่ดิน (ไม่ใช้พร้อมหนี้สิน) มีทาวน์เฮ้าท์ มีรถ ยนต์ มีสร้องคอทองคำ มีโทรศัพท์ไอโฟน 15 และอื่นๆอีกมากมาย….และวันนี้วันที่ 16 มกราคม 2567 การประกวดร้องเพลงไทยลูกทุ่งท้องที่/ท้องถิ่น ที่จัดโดยสมาคมกำนันผู้ใหญ่บ้าน จังหวัด เชียงใหม่ ที่มีกำนันอุ่นเรือน คำภิโล นายกสมาคมกำนันผู้ใหญ่บ้านฯ โดยคัดเอากำนันผู้ใหญ่ บ้าน ผู้ช่วยผู้ใหญ่บ้าน สารวัตรกำนัน ที่ผ่านรอบแรก รอบที่สอง มาชิงชัยกันในคืนนี้ ลูกบ้านที่รู้ ว่านักร้องของท่านใครที่ได้เข้าชิง ก็อย่าลืมพากันมาเชียร์ งานนี้ท่าน กำนันอุ่นเรือน คำภิโล นายกสมาคมฯ มีเงินรางวัลและถ้ายรางวัลมอบให้คืนนี้เข้ามาเชียร์กันนะครับท่านลูกบ้านทั้งหลาย เพราะคืนนี้ถือเป็นคืนสำคัญของการโชว์ลูกคอ….ใครที่อยากจะเดินบนสกายวอล์คพื้นกระจกที่กำลังฮิตและมีการเปิดกันหลายแห่งหลายจังหวัด ล่าสุดที่จังหวัดสุพรรณบุรี และที่จังหวัดเชียง ราย วันนี้ผมมีข้อมูลจากวิศวกรที่เขาออกมาพูดในเรื่องของสกายวอล์ค แต่เรื่องนี้ขอให้พี่น้องได้ใช้วิจารณญาณกันเอาเองเชื่อหรือไม่แล้วแต่ตัวท่านเองและนี้จะจริงหรือว่าเท็จไม่ขอฟันธงขึ้นอยู่ที่ตัวท่าน เขาบอกว่าจบวิศวกรรมอากาศยาน จำได้ว่า กระจกเป็นวัสดุที่อาศัยแรงตึงผิว จึงรับแรงกดได้ไม่ดี รับได้แต่แรงเฉือนในเครื่องบิน ส่วนที่เป็นกระจกจึงต้องอยู่ในต่ำแหน่งลู่ลมเท่านั้น อีกอย่างเมื่ออุณหภูมิสูงขึ้น โมเลกุลของกระจกขยายตัวแรงตึงผิวจะลดลง แม้ว่ากระจกจะหนา และรับแรงกดได้ระดับหนึ่ง ก็อาจแตกได้ เมืองไทยมีอากาศร้อนจึงไม่น่าจะไปสร้างสะพานกระจกไว้กลางแจ้ง….เขายังบอกว่าเคยไปขึ้นมาสองแห่ง แห่งแรกที่จังหวัดเลย ตอนนั้นหน้าหนาวไม่ค่อยหวาดเสียวเท่าไหร่ แห่งที่สอง ที่จะจังหวัดกาญจนบุรี แห่งนี้เจออากาศร้อนจัด ขึ้นไปแล้วเสียวมาก คนก็เยอะ ยิ่งได้ยินเสียงกระจกลั่นยิ่งหวาดเสียว รีบลงมาแทบไม่ทัน พอมีข่าวว่าเกิดเหตุกระจกพื้นสกายวอล์คแตกที่อินโดนีเชียเมื่อเร็วๆ นี้ เลยบอกจะไม่ขอขึ้นสะพานกระจกที่ไหนอีกแล้ว แต่ก็ยังมีผู้คนอีกมาก ที่ชอบเสี่ยง ชอบผจญภัยและคลั่งไคล้ในความตื่นเต้น มันก็เป็นสิทธิของท่าน เพราะที่นำเสนอมานี่มิได้บังคับให้ท่านไม่ต้องไปเดินบนสะพานกระจก สกายวอล์ค เพราะว่าผู้ที่สร้างเขาก็คงคำนวณอะไรที่แน่นอนในความปลอดภัยกันแล้วชิมิ
….สินในน้ำ