“เล่าเรื่อง เมืองล้านนา” 26 กันยายน 2566

ข่่่่าวสังคมชาวบ้านประจำวันอังคารที่ 26 กันยายน 2566 โดยสินในน้ำ✍️….เหลืออีกเพียง 4 วัน ผู้ที่จะต้องครบวาระเกษียณอายุราชการก็จะกลับมาเป็นผู้สูงอายุคนธรรมดา สำหรับผู้ที่ปล่อยวางก็คงไม่น่าจะมีปัยหา แต่สำหรับพวกที่ยังยึดติดกับอำนาจที่เคยเป็นอยู่ อันนี้น่าห่วง เพราะต่อไปนี้หลังจากสิ้นเดือนนี้ไปแล้ว ทุกอย่างท่านจะต้องพึ่งตัวเองจะทำอะไรก็แล้วแต่ต้องช่วยตัวเอง เพราะว่าลูกน้องหรือว่าผู้ใต้บังคับบัญชาเขาจะไม่มาดูและท่านเหมือนดังแต่ก่อน จะทำอะไรทุกอย่างต้องพึ่งตัวเองซึ่งชีวิตต่อไปตนเป็นที่พึ่งแห่งตนต้องขับรถคนเดียว ไปไหนก็ไปคนเดียวหรือไปกับภรรยา เรียกว่าไปกันตามประสาสองตายายนั้นแหละ….การที่ผู้จะครบวาระในการเกษียณอายุราชการมันก็มีข้อให้คิดอยู่เหมือนกัน เอาง่ายๆถ้าหากว่าท่านที่กำลังจะเกษียนลองจัดงานมุทิตาจิตดูสิจะได้รู้ว่ามีคนมาร่วมงานของท่านมากหรือเปล่า หรือว่ามีแต่น้อยมาก ผู้ใต้บังคับชาหรือว่าลูกน้องมันยังไม่โผล่หน้ามาเลย อันนี้ก็แสดงให้เห็นว่า ตอนที่ท่านมีอำนาจอยู่ในต่ำแหน่ง ท่านไม่เคยทำให้ลูกน้องเขารักและเคารพเลย ที่พวกเขาทำไปเพราะว่าหน้าที่ ที่จะต้องทำแต่พอวันที่จะครบวาระท่านจะเกษียณอายุ ทำไมพวกเขาถึงไม่มากันเลยอันนี้ผมว่าท่านต้องพิจารณาตัวเอง และอย่าไปว่าพวกเขาเพราะเวลาที่ท่านอยู่ท่านเคยทำอะไรให้พวกเขาประทับใจบ้างคิดเอาเอง….ส่วนผู้ที่จะเกษียนเหมือนกัน มีแต่หน่วยงานพี่น้องประชา ชนในพื้นที่เขารวมตัวกันจัดงานมุทิตาจิตให้ รวมทั้งผู้ใต้บังคับบัญชาที่เคยร่วมงานกันมา ถ้าเป็นแบบนี้ก็แสดงว่า ตอนที่ท่านยังอยู่ในต่ำแหน่งหน้าที่ท่านได้ให้ใจแก่เจ้าหน้าที่ พนักงานราชการหน่วยงานต่างๆ ตลอดจนพี่น้องชาวบ้านที่อยู่ในพื้นที่ จนทำให้ท่านได้ใจพวกเขา จนมาถึงวาระที่จะต้องเกษียณอายุราชการ จึงมีแต่หน่วยงานต่างๆ รวมทั้งพี่น้องชาวบ้านได้ร่วม ด้วยช่วยกันพร้อมใจกันจัดงานมุทิตาจิตให้แก่ข้าราชการคนนั้น….ถ้าใครที่เป็นแบบนี้ถือว่าท่านเป็นข้าราชการน้ำดีของอำเภอนั้นๆ ท่านเป็นข้าราชการที่ไม่เคยรังแก่ประชาชนท่านเป็นข้าราช การที่บริหารแบบซื่อตรง มีการเอาใจใส่ดูแลพี่น้องชาวบ้านมาอย่างต่อเนื่อง เป็นข้าราชการที่ไม่คิดแบ่งชั้นวรรณะพี่น้องชาวบ้านมีปัญหาอะไรท่านเข้ามาแก้ปัญหานั้นให้พวกเขา นี่คือข้าราชการน้ำดีที่มีพี่น้องชาวบ้านให้ความรักและเคารพ พอถึงวันที่ครบวาระต้องเกษียนอายุราชการ จึงมีพี่น้องประชาชนตลอดจนหน่วยงานต่างๆ ยื่นมือเข้ามาให้ความช่วยเหลือกันเป็นอย่างดี….ถึงแม้ว่าท่านจะเกษียนไปแล้ว แต่ท่านยังอยู่ในใจของชาวบ้าน ในจังหวัดเชียงใหม่มีใครบ้างที่เป็นข้าราชน้ำดีอย่างนี้ และมีใครบ้างที่เป็นข้าราชการที่ลูกน้องตลอดจนชาวบ้านเขาไม่เอา วันที่ท่านเกษียณอายุนั้นแหละจะได้รู้ว่าตอนที่ท่านยังมีต่ำแหน่งยังมีอำนาจ ท่านเคยทำอะไรเอาไว้บ้าง และสิ่งที่ทำไปนั้นมันดีหรือไม่ วันที่ท่านเกษียนนั้นแหละถึงจะรู้ และถึงรู้มันก็สายเกินเพลไปแล้ว สำหรับข้าราชการที่พี่น้องชาวบ้านเขารัก วันงานมุทิตาจิตจะได้รู้ว่างานมันออกมาได้ยิ่งใหญ่แค่ไหน มีพี่น้องประชาชนตลอดจนหน่วยงานต่างๆ รวมทั้งองค์กรต่างๆ ได้ไปร่วมงานกันมากไหม มันจะเป็นตัวชีวัดได้ว่าตอนที่ทำยังไม่เกษียนท่านได้ทำในสิ่งที่ชาวบ้านเขาประทับใจเขาชื่นชมซึ่งในจังหวัดเชียงใหม่ก็น่าจะมีกันหลายคน….สำหรับนายพีระศักดิ์ ธีรบดี นายอำเภอแม่วาง และนางนริศรา ธีรบดี นายกกิ่งกาชาดอำเภอแม่วาง ท่านก็เป็นหนึ่งในจำนวนข้าราชน้ำดีของประเทศไทย เป็นข้าราชการน้ำดีของจังหวัดเชียงใหม่ เพราะว่าตอนที่ท่านมารับต่ำแหน่งเป็นนายอำเภอแม่วางได้กว่า 2 ปี ท่านนายอำเภอแม่วางและท่านนายกกิ่งกาชาดได้ทำสิ่งที่ดีเอาไว้มากมาย เพราะว่าท่านเป็นข้าราชการที่หัวใจมีแต่ประชาชนให้การดูแลสารทุกข์สุกดิบคอยแก้ไขปัญหาต่างๆให้กับพี่น้องชาวบ้าน และอะไรต่อมิอะไรอีกเยอะแยะจนวันที่ท่านทั้งสองจะต้องครบวาระในการเกษียณอายุราชการ จึงมีหน่วยงานต่างๆ สมาคม ชมรม องค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น พี่น้องประชาชนในพื้นที่รวมทั้งผู้ใต้บังคับบัญชาได้มาร่วมด้วยช่วยกันเพื่อจัดงานมุทิตาจิตให้แก่ท่านทั้งสอง ในวันนี้ 26 กันยายน 2566 ณ สหกรณ์หอมหัวใหญ่อำเภอแม่วาง ข่าวว่างานนี้เป็นงานมุทิตาจิตที่ยิ่งใหญ่ เพราะจัดจากใจของประชาชน
….สินในน้ำ